Skip to content
Je zal dit vast wel herkennen van eigen ervaringen of omdat je het om je heen ziet gebeuren. Van die paarden die gewoon altijd wat lijken te hebben. Het éne probleem net opgelost, net weer begonnen met trainen en tadaaaa het volgende probleem dient zich aan. Als eigenaar van zo’n pechvogel of lompe knol is dat natuurlijk super frustrerend en soms zou je daarom de neiging krijgen om je paard helemaal in te pakken in bubbeltjesplastic.
Ik heb ook zo’n paard. Ik kan er wel een Dikke van Dale schrijven over wat voor gekkigheid ik allemaal al met mijn paard heb meegemaakt. Hij castreerde zichzelf (voor de 2e keer) op de rand van de longeercirkel, hij sloeg in een gekke bui keihard met zijn achterbeen tegen het beton in de paddock, hij kwam dwars door de omheining heen met het schrikdraad inclusief palen achter hem aan (en niet 1 keer maar ontelbare keren). Hij lag weer eens vast nadat hij heerlijk uitgebreid had liggen rollen in zijn toch niet al te kleine box. Lekker jolig aan het bokken tijdens het longeren en vergat zn achterbeen op tijd in te trekken waardoor hij keihard op de hardhouten omheining terecht kwam en daar ook even mee bleef hangen.
Serieus, dat paard heeft zoveel geluk dat ik hem zelf en snel kan behandelen maar ook bij mij moet de dierenarts er wel eens aan te pas komen. Het is o zo frustrerend. Soms zijn er van die periodes dat ik hem het liefst helemaal in zou pakken, niet uit de box wil halen zodat hij heel blijft. Maar goed het is een paard en dus moet ik hem ook zo behandelen.
Zo gaat hij iedere morgen naar buiten, in de winter op de paddock en in de zomer lekker op de weide. We proberen de beste omstandigheden te creëren voor hem waardoor hij zich optimaal voelt, een ritme heeft zodat hij lekker zijn energie kwijt kan en daarom hopelijk minder stomme dingen doet. Maar soms is hij gewoon zo ontzettend blij, dan zie je hem vanuit de stallen boven het hek van de paddock uitkomen met al zijn gekke capriolen. Omdat er bijvoorbeeld fietsers voorbij komen en hij die gewoon lekker aan het uitdagen is. Wat er in zijn hoofd omgaat? Ik weet het ook niet. Ik houdt m’n hart vast en sta soms met m’n handen voor m’n ogen met het idee… Als dat maar goed gaat! Als hij in zo’n bui is dan moet het er gewoon even uit.
Inmiddels houd ik al een hele tijd aan dat hij minstens één keer per week zich lekker uit mag leven aan de longeerlijn. Gewoon aan een halstertje, beschermers om en bokken maar… Dan kan ik het tenminste nog een beetje proberen te controleren.
Ik heb genoeg klanten die naar eigen zeggen een lomp paard hebben. Je zou het ook een pechvogel kunnen noemen. Dan hoor ik nog wel eens ‘Ik denk dat ik hem maar niet in de paddock zet en nog wat extra hard aan het werk zet zodat hij zijn energie kwijt kan. En laat ik voorop stellen, ik begrijp het best. Maar tegelijkertijd vind ik het ook gewoon super belangrijk dat een paard paard kan zijn. Als je gaat kijken naar paarden in de natuur of bijvoorbeeld paarden die 24/7 op de weide staan dan zie je ook vaak dat ze iedere morgen rond 7 uur en iedere avond tegen de schemering even een sprintje trekken met de groep. Als het ware de dolle 5 minuten en daarna keert de rust terug.
Moet je het wel willen om een paard helemaal af te schermen van het paard zijn? Volgens mij niet! Ik denk dat deze pechgevalletjes gewoon moeten zien als iets wat er nu eenmaal bij hoort. En dat we moeten proberen onze paarden zoveel mogelijk paard te laten. En dat houdt in: Zorg ervoor dat je paard tussen zijn soortgenoten staat en kan hij niet in de groep, zorg dan dat hij ernaast staat en dat contact mogelijk is. Laat je paard iedere dag gewoon lekker in de paddock of in de weide als het weer het toelaat. Geef je paard minstens één keer per week de mogelijkheid om enigszins vrij gewoon al zijn energie kwijt te kunnen bijvoorbeeld aan een halstertje aan de longeerlijn. Laat je paard dagelijks lekker rollen in het zand of in de wei of geef je paard op z’n minst die mogelijkheid.
Ik weet zeker dat je ouders vroeger ook wel eens gedacht hebben om je voor altijd in een veilige omgeving te houden en niet bloot te stellen aan de boze buitenwereld. Maar dat is gewoon niet hoe het werkt!
Je houdt ontzettend veel van je paard. Je bent zuinig op hem of haar maar er is een bepaalde grens. En laat deze grens dan ook vooral gezond zijn! Laat je paard, paard zijn! Zorg ervoor dat jouw paard goed in zijn vel zit en dat hij zich gelukkig voelt. Ze doen al zoveel voor ons, ze staan in boxen omdat wij dat willen. Wij zitten op hun rug, omdat wij dat willen. Het minste wat je kunt doen is ervoor zorgen dat ze zich gelukkig voelen en dat het ze aan niets ontbreekt. En als dat op z’n tijd een behandelingetje meer vereist?! Wat houd je dan tegen?
Wil je meer leren over het lichaam van je paard? Dan wil ik je uitnodigen voor mijn gratis online training ‘Maak van jouw dressuurpaard een echte Happy Athlete in drie maanden’ waarin ik gratis onmisbare kennis met je ga delen die iedere ruiter of paardeneigenaar zou moeten weten. Dit is een “Gratis online training met video’s en opdrachten voor ambitieuze dressuurruiters die alles uit hun dressuurpaard willen halen” Klik hier om jezelf aan te melden >>>
