Na aanleiding van mijn vorige blog en alle reacties die daarop af kwamen heb ik een nieuwe blog geschreven. Ik wil namelijk een heel belangrijk inzicht met je delen. Van wie volg jij advies op? Van iemand die drie olympische medailles heeft behaald of iemand die vanachter zijn/haar scherm zijn ongezouten mening strooit maar nog nooit daadwerkelijk iets gepresteerd heeft?
Een beetje bot om zo een blog te beginnen, maar er moest me iets van het hart.
Ik heb namelijk talloze reacties gekregen op mijn blog van gisteren. Emails, privé berichten en reacties onder het bericht. Hoewel mijn blog ging over het ontstaan van de laag, diep, rond trainingsmethode, barstte er een hele discussie los over deze ‘verkeerde manier’ van trainen. Typisch de paardenwereld… Oordelen, oordelen en nog eens oordelen.
Maar kunnen we daar eens heel even mee ophouden? Kunnen we voor één keer eens verder kijken dan onze neus lang is? Ik begon mijn vorige blog met de zin:
Deze blog had ik net zo goed’ Met dit probleem is dit probleem ontstaan’ kunnen noemen.
Want ik ben echt geen voorstander van de laag, diep, rond methode maar in plaats van te oordelen over de ruiters die deze methodiek toepassen in hun training kijk ik liever wat verder. Hoe is deze methode ontstaan? Wat is de gedachten erachter. Ik moet eerlijk bekennen, de gedachte erachter is zo gek nog niet. Dat draait namelijk allemaal om het volgende. Als je paard iets stijf is in de hals of stug aanvoelt dan moet je dat als ruiter gymnastiseren. Dat er toen iemand op de gedachte is gekomen om de spieren op te rekken door het paard heel laag, diep, rond te rijden vind ik niet heel raar. Als jij stijf bent dan wordt je ook geadviseerd om rek en strek oefeningen te doen.
Dat ik de gedachte achter deze methode snap betekend niet dat ik het hier mee eens ben. Sterker nog ik ga nog een stap verder. Wat veroorzaakt dat een paard stijf wordt in de hals en hierdoor stug aanvoelt in de hand. Dagelijks werk ik met paarden die allerlei problemen ervaren in hun lichaam. En er zijn in de afgelopen jaren tientallen theorieën ontstaan over bijvoorbeeld natuurlijke scheefheid, en manieren van rechtrichten. Daar ben ik het ook niet mee eens kan ik je vertellen. Maar voordat we in een welles nietes discussie belanden kom ik weer even tot het punt van deze blog.
De oorzaak van de laag, rond en diep trainingsmethode is ontstaan door paarden met beperkingen in hun lichaam. Onze paarden zijn meesters in compenseren en door alle theorieën zoals bijvoorbeeld natuurlijke scheefheid zijn we het normaal gaan vinden dat onze paarden iets scheef zijn, en een makkelijke en moeilijke kant hebben. Een peesblessure hoort er op z’n tijd gewoon bij voor veel ruiters. En dat is nu precies waar het mis gaat. Ik geloof namelijk absoluut niet dat ruiters met opzet hun paard ‘stuk’ rijden. Iedere ruiter roeit met de riemen die hij/zij tot beschikking heeft. Voor veel ruiters zijn onze topsport dressuurruiters de boegbeelden van de sport. Zij trainen al jaren op een bepaalde manier en hebben daarmee ongelofelijke successen geboekt.
Er komen steeds meer onderzoeken die aantonen dat bepaalde trainingsmethodes slecht zijn voor onze paarden. En maar goed ook want zo kunnen we het welzijn van onze paarden steeds stap voor stap blijven verbeteren. Maar één onderzoek veranderd niet in één klap de hele paardenwereld. Dit is een proces van jaren. Zeg nou zelf, als ambitieuze dressuurruiter vol dromen van een succesvolle paardensport carrière wie geloof jij nu eerder? De ruiter die al keer op keer olympische medailles heeft behaald of iemand van bokt die vanachter zijn/haar schermpje wel even verteld hoe het moet maar ondertussen nog niets heeft gepresteerd. Ook voor de topruiters is dit een proces. Je kunt niet verwachten dat zij al hun kennis over de boeg gooien. Het is hun veilige haven, vertrouwd en het levert hun succes op. Maakt dat deze ruiters per definitie verkeerd, nee!
Want als ze ineens hun training zouden omgooien dan is het probleem namelijk nog niet opgelost! Want hun paarden compenseren nog steeds. Alle blokkades zitten nog steeds in hun lichamen. En dat is precies waarom ik het voorbeeld van de groep ‘bitloos’ gebruikte. Ook deze groep ruiters is ervan overtuigd dat ze het beste doen voor hun paard. Hun intentie is absoluut goed, evenals dat van de topruiters maar ook hun paarden zijn compenserende in het lichaam. Twee groepen, ieder het andere uiterste maar met hetzelfde probleem.
En daarom ben ik ervan overtuigd dat oordelen niets oplost! We zullen verder moeten kijken dan onze neus lang is. Er naar streven dat onze paarden echte Happy Athletes worden. Steeds bereid zijn om te leren en om te zien hoe we kunnen verbeteren.
Ik weet zeker dat iedere ruiter het beste met zijn/haar paard voorheeft! Dus in plaats van social media vol te strooien met oordelen en ongezouten meningen over elkaar. Kijk eens even verder en focus op wat jij kunt doen om jouw paard een echte Happy Athlete te maken.
Zo organiseer ik de Happy Athlete Challenge! Een gratis challenge die online plaatsvind van 13 t/m 17 augustus. Je kunt jezelf hiervoor gratis aanmelden door op de knop hieronder te klikken! Wie weet zie ik je dan 😉
[upside_button class=”kopa-button pink-button large-button kopa-button-icon” link=”https://ruiterbewust.nl/happy-athlete-challenge/” target=””]Ja, vertel mij meer![/upside_button]
