Skip to content
Ik had te kampen met een enorm opstapprobleem bij mijn paard Stratford. Zodra ik een voet in de beugel zette, drukte hij zich op en veranderde zijn ogen van bruin naar zwart. Hij leek wel bezeten. Nog voordat ik helemaal zat begon hij al te springen als een rodeo stier. En als iemand hem probeerde vast te houden ging dat niet omdat hij met vier benen boven diegene uitsprong. Zo’n anderhalf jaar heb ik te kampen gehad met dit opstapprobleem. Na een lange zoektocht met allerlei professionals, wilde ik bijna de hoop opgeven. Ik was inmiddels al een aantal keer hard gevallen, was zelfs al in het ziekenhuis beland en een half jaar uit de running geweest. En toen ik het wilde opgeven, kwam voor ons de oplossing op mijn pad. Mijn paard bleek enorme druk op zijn schedel te hebben staan. (Hoofdpijn) En zijn linkeroog stond naar achteren gedraaid. Hij zag me dus helemaal niet opstappen, en met een dosis hoofdpijn, niet goed diepte kunnen zien, en in combinatie met zijn dominante karakter was de optelsom compleet! Zijn gedrag was verklaarbaar en gelukkig ook te verhelpen. Maar toen…
Het opstapprobleem was weg! Ik kon zo opstappen, hoefde niet langer hem meer ‘halfdood’ te longeren. Maar het was misschien wel uit zijn systeem maar niet uit de mijne! Mijn vertrouwen in hem was helemaal weg. En doordat ik zoveel spanning had gekregen, was ik bang dat ik het opstapprobleem op deze manier terug zou creëren. Toen ben ik op zoek gegaan, naar iemand die me hiermee kon helpen. Iemand die me door dit stuk heen kon begeleiden. Maar de meeste kwamen niet verder dan ‘Ga nou eens zitten’. Want ik zat toch al op mijn paard? Mensen langs de kant hadden maar makkelijk praten, maar ze konden me er niet bij helpen. En toen ben ik mijn eigen weg gaan volgen. Ik besloot om de meningen en verwachtingen van de mensen aan de kant helemaal los te laten en zelf op zoek te gaan naar de oplossing voor mijn spanning en mijn angst.
Je kunt het zo gek niet bedenken, ik heb van alles geprobeerd. Het meeste werkte niet, maar uiteindelijk vond ik ook dingen die wel werkte en ben ik mezelf vanuit daar steeds meer gaan ontwikkelen. Stukje bij beetje ontdekte ik hoe ik mijn spanning kon laten afvloeien en hoe ik op een totaal andere manier met mijn paard kon communiceren. Ik ontwikkelde een heel ritueel voor mezelf en dat wierp zijn vruchten af. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst een oefening probeerde, dat toen mijn benen begonnen te tintelen en dat mijn paard mijn gedachten leek te horen. Als ik dacht aan een overgang dan maakte hij die overgang. En met zoveel meer rust in ons samen. We groeiden nader tot elkaar. En het begon weer een samenwerking te worden in plaats van twee losse individuen. Het voelde zo ontzettend bijzonder! Ik stapte weer met veel plezier op mijn paard, en mijn paard begon het trainen steeds leuker en leuker te vinden. Ik begon mijn methode steeds meer te ontwikkelen in allerlei situaties, thuis maar ook op wedstrijd of tijdens een clinic. En zo groeide we uit tot een team! Een team dat elkaar volledig begrijpt!
Toen ik enige tijd later les stond te geven aan een les klant die destijds niet zo goed in haar vel zat, waardoor haar paard compleet stuurloos de baan doorging, besloot ik om mijn methode met haar te delen. Ik liet haar een paar oefeningen doen en tot mijn grote verbazing werkte het voor haar ook! Binnen een paar minuten reed ze weer gecontroleerd door de baan heen. Na afloop vertelde ze me dat ze dit als de meest bijzondere en waardevolle les ooit had beschouwd! Ze voelde zich ontspannen en voldaan! Ik kreeg er kippenvel van en al gauw kwam de gedachte in me op; Als dit voor haar werkt dan zijn er vast nog wel andere ruiters die hierbij gebaat zijn! En zo begon ik ook bepaalde oefeningen uit mijn methode op andere les klanten. En het mooie was; Iedereen had er baat bij! Iedereen voelde dat verschil!
Als ik nu over mijn tijdlijn op facebook scrol en daar filmpjes van het rijden tegen kom, dan zie ik ruiters die zo ongelooflijk veel baat bij mijn methode zouden hebben. Zelfs ruiters actief op het allerhoogste niveau zouden hierbij zo ontzettend gebaat zijn! Ook onderweg op bezoek bij mijn klanten kom ik zoveel ruiters tegen die worstelen met de spanning in hun lichaam of in hun hoofd. Sommige bewust, andere onbewust! Dan vraag ik mezelf wel eens af; Wat nou als ze mijn methode zouden leren en toepassen? Hoeveel beter zouden ze dan scoren op wedstrijd? Hoeveel meer plezier zouden ze dan hebben? Dit is zo waardevol! Dit is wat ruiters nodig hebben! Dit is hoe ruiters een onverslaanbaar team kunnen vormen met hun paard!
Van 4 t/m 8 februari organiseer ik opnieuw ‘De ideale ruiter challenge’ Deze challenge is speciaal bedoelt voor jou als ambitieuze dressuurruiter als je nog niet de resultaten behalen waar jij van droomt doordat je onzekerheid, spanning en/of angst ervaren. Je bent echt klaar voor de volgende stap en bereid om je persoonlijke ontwikkeling te werken. Klik hier om meer te lezen over de challenge of om jezelf aan te melden!
