Hoe het kan dat je paard soms ineens (uit het niets) schrikkerig en gespannen wordt.

Ik krijg de laatste tijd regelmatig de vraag hoe het mogelijk is dat een paard "vanuit" het niets gespannen of schrikkerig wordt. Je kunt het vast al een raden, maar dit gebeurt natuurlijk niet vanuit het niets zoals veel ruiters denken. Daarom heb ik er een artikel over geschreven.

In dit artikel ga ik in op 'Hoe het kan dat je paard soms ineens (uit het niets) schrikkerig en gespannen wordt'. 

Mijn paard Stratford was heerlijk ontspannen de laatste weken. Ondanks de kou, wind en lawaai van buitenaf kon ik heerlijk met hem trainen. Totdat hij afgelopen maandagavond zijn hoofd stootte. Toen ik hem daarna wilde rijden viel het me al op dat hij er aardig de pas in had toen ik de rijbaan binnenkwam. Toen ik opstapte en begon los te stappen voelde hij als een racemonster die ieder moment kon ontploffen.

Expres liet ik mijn teugels helemaal lang zodat hij wellicht een keer diep zou zuchten en daarmee al die spanning los zou laten. Ook pakte ik voor mezelf de tools erbij om te checken of deze spanning misschien bij mij vandaan kwam en om dit af te laten vloeien. Het hielp niet. Ik besloot om hem wat verder los te rijden en hem daarbij wat meer aan het werk te zetten zodat hij misschien daarin meer rust zou vinden voor zichzelf.

Ook niet het geval. Helaas toch bleef ik rijden en dan vooral eraan rijden. Steeds weer de leiding op me nemen en probeer deze spanningscirkel te doorbreken. Het rijden van overgangen in stap en draf. Het hoofd laag, want dan komt de hartslag ook omlaag. Toen ik na een overgang terug weer wilde aandraven kwam er een error @!#$%^ Hij wilde niet naar voren, niet aan mijn been en al helemaal niet ontspannen. Zelf bleef ik heel rustig en al snel lukte het me om normaal weg te draven. Ik heb toen nog een aantal overgangen gemaakt vanuit rust en hem steeds weer opnieuw uitgelegd dat hij gerust die spanning los mocht laten. Het lukte grotendeels maar toch niet helemaal. In ieder geval kon ik mijn training voor deze dag goed afsluiten.

De volgende dag kwam de hoefsmid wat eigenlijk altijd vlekkenloos verloopt. Tijdens het smeden ging alles goed maar na afloop leek er wel een paniek knop te worden ingedrukt en ging hij vol hangen. Helemaal uit het niets, niemand bewoog raar er was niets in zijn buurt. Afijn, halster stuk, terug naar stal. Onderweg naar stal vloog hij tegen de muur op terwijl ik de deur dicht deed en hij in de verte een shovel zag rijden. Helemaal niets voor hem omdat hij eigenlijk nooit van niets of niemand bang is.

Misschien moest hij gewoon eventjes ontploffen dacht ik nog dan kan ik hem daarna behandelen voor zijn stoot en hangpraktijken. Aan de longeerlijn was er geen land mee te bezeilen. Voor het eerst in zijn leven draaide hij om, ging hij van 0 naar honderd en andersom. Niet te sturen, niet te ontspannen. Ik besloot om hem even flink te laten galopperen, er kwamen wat bokken uit en hij racete als een raket in de rondde maar er kwam geen enkele vorm van ontspanning voor terug. Drijfnat was hij, waarop ik besloot om hem eerst even te wassen en vervolgens lekker onder het solarium te zetten. Normaal staat hij heerlijk te slapen onder het solarium, maar nu bleef hij heen en weer drentelen, schrapen.

Toen ik er eenmaal bij bleef zitten ging het redelijk! Ik besloot om hem gelijk te behandelen. De plek achter zijn oren (occiput, atlas) werd kokend heet, daar kwam direct al heel veel spanning uit! Het plekje van het stoten op het voorhoofd bij zijn rechteroog zat muurvast. Daar kreeg ik pas na 15 minuten een klein beetje meer beweging in. Uiteindelijk heb ik behoorlijk wat druk van zijn schedel af kunnen halen waardoor hij de spanning in zijn lichaam pas echt goed kon loslaten. Deze delen staan namelijk in verbinding met een deel dat het spanningssysteem van het lichaam beïnvloed. Zo zie je maar dat er altijd een indirect effect is op de gebeurtenis.

 Gelukkig is Stratford weer terug in zijn zen modus. Al heeft zijn lichaam nog wel wat meer behandelingen en aangepaste trainingen nodig om de schade echt er weer uit te werken. Maar dat valt eenvoudig in te passen in ons schema.

Zo zie je maar dat soms het stoten van het hoofd al genoeg is om een schrikkerig en gespannen paard te krijgen. Er hoeft daarvoor nog geen zichtbare plek op het hoofd te zitten om hetzelfde effect te creëren bij een paard. Ieder deel van de schedel staat weer in verbinding met het volgende deel en delen elders in het lichaam.

Er is soms maar één keer stoten voor nodig om die spanning aan te wakkeren. In de meeste gevallen zijn paarden al verder gecompenseerd en bouwen ze geleidelijk deze spanning op in hun lichaam. Doordat het lichaam uit verschillende lagen bestaat waarin deze spanning en blokkades worden opgeslagen kan dit eigenlijk nooit in één behandeling worden weggehaald.

Al eerder schreef ik een blog over de oorzaak van een gespannen of kijkerig paard. Wellicht vind je dat ook interessant om te lezen.