ERRORS in de proef!

Je bent maandenlang aan het trainen, je neemt iedere week braaf les en doet vervolgens ook nog trouw je huiswerk. Thuis loopt je paard als een zonnetje en je besluit om weer eens een wedstrijd op te geven!  Je weet dat je alle oefeningen voor minstens een voldoende kunt rijden en gaat vol goede moed op wedstrijd.

Eenmaal aangekomen op wedstrijd meld ik me aan bij het secretariaat, check ik ook nog even of alles nog volgens het programma verloopt. Daarna loop ik samen met mijn groom naar de trailer om mijn paard te gaan voorbereiden. Naast het wedstrijdterrein ligt een voetbalveld waar toevallig ook nog eens een toernooi wordt gehouden en bij ieder doelpunt komen er allerlei toeters en bellen aan te pas. Ik weet dat Stratford nogal heftig kan reageren maar ik besluit er geen aandacht aan te geven. Samen met mijn groom haal ik hem uit de trailer en wandel ik met hem samen rustig een rondje over het terrein, zodat hij even de omgeving kan verkennen. Een rondje verkennen helpt hem om de spanning van alle geluiden af te laten vloeien en zo kan ik hem rustig opzadelen. Ondanks de geluiden van het voetbalveld blijft hij redelijk rustig en kan ik opstappen en rijden. We rijden los in de buitenbaan en als er bij de buren een doelpunt wordt gescoord is het even een herrie van jewelste. Maar toch lukt het me om hem aardig bij de les te houden. Hij laat supersnel de spanning weer afvloeien en is braaf te rijden. Ik warm hem rustig op, controleer of hij aan de hulpen staat en mag dan vervolgens naar de binnenbaan om nog even in het voorstukje te rijden. Hij voelt fijn, is mooi naar de hand toe en fijn te bewerken.

Dan komt het moment waarop ik de ring mag betreden. De jury is nog even aan het schrijven en dus heb ik mooi de gelegenheid om nog even de baan een keertje rond te rijden. Stratford voelt fijn, braaf en goed bij de les.  De jury heeft inmiddels haar hand opgestoken en mijn groom roept en verteld me dat ik mag gaan starten.  Onderweg naar de A controleer ik nog even of hij aan het been staat, mooi naar de hand toe is en dan begin ik mijn proef.  Rustig, maar actief voorwaarts rijd ik de A-C lijn over, ga ik bij C naar de rechterhand, rijdt ik nog een keer extra diep de hoek door om vervolgens te vertrekken in een mooie middendraf. Yes, hij reageert goed op mijn been, laat een middendraf zien, het terugrijden gaat ook nog goed, weer een hoek, diep door en dan voorbereiden voor de volte 10 meter die er achteraan komt. Ik ken mijn proef en dus bereid ik mijn paard nog een keer extra voor op de volte, blijf ik zelf goed door de volte heen kijken en ik rijd zo een keurige volte 10 meter gevolgd door een lange zijde schouder binnenwaarts. De schouderbinnenwaarts is mooi op drie sporen, vloeiend. Zo die zit, denk ik nog terwijl ik recht op de spiegel af rijdt. Na de schouder binnenwaarts stel ik mijn paard nog een keer extra recht en rijd ik weer diep door de hoek heen. Daarna is het tijd voor een uitgestrekte draf die vervolgens ook  nog eens goed uit de verf komt! YES! Die heb ik, weer mooi terugnemen en rust creëren bij mijn paard, want er komt zo weer een volte 10 meter gevolgd door een travers. Travers was niet altijd ons sterke punt, maar nu loopt hij mooi in lengtebuiging en ook nog eens op vier sporen. Daar hebben we dan natuurlijk ook wel keihard voor getraind! Oh wat ben ik blij! Wat een fijn gevoel geeft mijn paard. In mezelf vertel ik me dat ik bij de les moet blijven, die rust en ruimte in mijn hoofd moet blijven bewaren en dat lukt. Want onderdeel voor onderdeel gaat best goed. Oke als je wilt zeuren, zitten er altijd echt nog wel dingetjes. Maar het gevoel is fijn. En zelfs mijn overgangen stap galop zijn over controle. Voorheen ging dit alles behalve goed en was het aan galopperen meer een explosie gevolgd door een serie wissels. Maar nu niet, ik kan de oefeningen blijven rijden, dus ook een slangevolte netjes verdeeld, gebroken lijn. Aan het einde van mijn proef moet ik bij A halt houden en 4 passen achterwaarts. Maar ergens gaat het hier mis. Stratford heeft ergens besloten dat hij weet wat er komen gaat en dat hij het zelf wel mag gaan uitvoeren. Dus pats… 5 meter voor de A gaat hij in de ankers en begint hij direct aan het achterwaarts. Ik probeer het nog te corrigeren maar hij weet het zeker, dus ik krijg vervolgens een reactie van ‘Ik weet wat ik moet doen, dus waar bemoei jij je mee?’  Ik besluit door te rijden en even geen discussie aan te gaan. De eerste ERROR heb ik al te pakken. En tijdens mijn eerste proef blijft het gelukkig bij één ERROR! Tevreden kom ik de baan uit, want ik heb voor het eerst sinds tijden een mooi galop gedeelte en liet Strat zich nog bewerken ook. Jammer van die ERROR, maar op dat moment kon ik er niets mee. Ik laat Stratford eventjes op adem komen en pak hem dan weer op. Ik stel hem weer even aan mijn hulpen, controleer of hij voor mijn binnenbeen en buitenteugel is. Ik voel dat hij al wat minder bovenin wil lopen omdat hij daar nog wat kracht mist, maar ik ben al zo blij met de lengte in zijn lijf dus hoppa de ring in voor proef 2.

In mijn tweede proef heb ik al wat minder focus, ik probeer de rust en ruimte in mijn hoofd te bewaren en alle oefeningen stap voor stap voor te bereiden. En dat gaat nog best goed ook! Zelf maakte ik een foutje in de S van hand veranderen tijdens het voorbereiden voor de travers waardoor de travers niet uit de verf komt. Maar tijdens het staponderdeel moet ik een keertwending laten zien waarin Strat vervolgens naar m’n been slaat en er nog een bok achteraan geeft. Hij wilde haaks om want hij weet tenslotte wat er komen gaat. Ik vertel hem nog eens duidelijk met mijn been dat dit toch echt niet de bedoeling is zonder de rust te verstoren. Want ik heb nog een proef om af te maken. Ik besluit om extra voorbereiding te nemen voor de volgende keertwending die komen gaat maar ook hier is Strat het niet mee eens. Pats naar mijn been terwijl hij een keertwending stapt en hierdoor lijkt het natuurlijk nergens op. Ach, zeg ik tegen mezelf een proef heeft nog 28 andere onderdelen om op de scoren. Ik rijd de rest van de proef netjes uit. En uiteindelijk verlaat ik tevreden de baan.

Natuurlijk weet ik dat ik hierdoor flink moet inleveren op mijn punten. Maar mijn doel tijdens deze wedstrijd is wel behaald. Voor het eerst in tijden zat ik met een lach op mijn paard en was mijn paard zoveel losser, meer ontspannen en zelfs bewerkbaar. (Op die ERRORS na dan). Ik weet weer waar ik aan mag gaan werken.

In de kantine waar iedereen zich verzameld voor de prijsuitreiking spreek ik met bekenden, en de andere ruiters uit de klasse over de proeven en hoe ik ze vond gaan.Ik kreeg nog een compliment van iemand die Strat kent en weet waar we vandaan komen. Een ander zegt me dat ik de proef meer in oprichting zou mogen rijden. Ze heeft helemaal gelijk, maar ik heb voor deze wedstrijd de keuze gemaakt om mijn paard vooral op lengte te houden waardoor hij bewerkbaar blijft. En dat was hij, de hele proef door. Jammer van die ‘ERRORS’ wordt nog gezegd door een ander.Ja inderdaad, maar daar kan ik aan werken. Ze zijn nu inmiddels niet meer bij de onderdelen waar ik zo hard op getraind heb. Dus dat zal echt wel goed komen.

Onderweg in de auto bespreek ik samen met mijn groom de proef nog eens goed door. We waren echt heel tevreden over Strat en tja, jammer van die errors. Als ik ’s avonds in mijn bed lig,  loop ik in gedachten de proef nog eens na. En stel ik mezelf de vraag waar die ERROR nou vandaan kwam. Wat is de trigger? Had ik ergens meer of minder been, of teugel nodig? Of wat was het? Ik kan het me even niet bedenken.

De volgende dag dringt het ineens tot me door! Het is mijn eigen perfectionisme. Ik leg de lat voor mezelf zo ontzettend hoog, alles moet perfect zijn want… ik heb een bedrijf,een voorbeeldfunctie etc. En ik weet ook dat als ik in alles de lat zo ontzettend hoog leg, dat ik dan wel eens een moment ERROR heb. Dat ik even helemaal gek word van de druk die ik mezelf op leg. En dat stukje dat zit gewoon in mijn energieveld. Dat stukje pakt Strat over en dat spiegelt hij aan me! Ik hoef maar half m’n adem in te houden om de druk bij hem ook te hoog te laten worden en dan krijg je een .. *@#)&^#@!.

In de week erna heb ik het erover met mijn instructeur. Ik vertel hem wat mijn bevinding is en hij begrijpt het helemaal. Hij verteld me nog eens dat het belangrijk is om dat los te laten. Om de meningen van anderen los te laten. En natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan maar het bewustzijn is de eerste stap.  Je moet je eerst bewust zijn van iets, voor je het kunt veranderen.

Ik ben benieuwd naar jou ervaring hiermee? Heb jij wel eens een ERROR in de proef? En gebruik jij je paard wel eens als spiegel als er iets mis gaat? Laat het weten in een reactie hieronder!