Dit is de reden dat jij een paard hebt.

Dit wordt misschien wel mijn meest persoonlijke blog ooit.  Al dagen spookt dit onderwerp door mijn hoofd en waren er allerlei stemmetjes in m’n hoofd die twijfel zaaiden. Zou je dat nu wel doen? Wat denken mensen wel niet van je als je dit met ze gaat delen? Is dit niet iets te persoonlijk? Toch voelt het goed om dit te delen omdat ik weet dat er veel ruiters hier iets aan zullen hebben.

Heb jij jezelf ooit afgevraagd wat nu eigenlijk echt de reden is dat jij een paard hebt? Voor ons ruiters is het heel normaal om te praten over de besmetting van het paardenvirus dat je levenslang hebt.  Paarden hebben nu eenmaal een soort aantrekkingskracht en het zijn hele bijzondere dieren, dat was wat ik altijd dacht. Natuurlijk is dat waar, maar toch was er iets anders, een laag dieper.

Terug naar de tijd waarin ik nog een klein meisje was.

Als klein meisje speelde ik graag alleen en nog het allerliefst was ik bij dieren te vinden. Ik zonderde me graag af en m’n moeder vertelde me dat ik altijd een einzelgänger was. Andere  kinderen van mijn leeftijd op school en uit de buurt begrepen dit niet. Ze maakten gemene opmerkingen terwijl ik heerlijk alleen aan het spelen was. Er was namelijk een reden dat ik liever alleen speelde. Ik ben hooggevoelig en als kind al pikte ik al allerlei energieën op vanuit mijn omgeving. Daarom bleef ik liever uit de buurt van andere kinderen/mensen met zware energieën en zocht ik de dieren op.

Dieren en ook paarden zijn namelijk altijd aanwezig in het moment zonder oordeel. Ze reageren op de energie van de persoon en op wat er nu is.  Hierdoor ik heel goed met dieren en paarden om kon gaan omdat ik daar ook helemaal mezelf kon zijn. Toen ik ouder werd, merkte ik dat mensen altijd de neiging hadden om allerlei oordelen te vellen. Maar in werkelijkheid wilde ik geen tijd besteden aan dingen en mensen die niet goed voelde voor mij.  Zoveel mensen om me heen droegen zoveel zware energieën met zich mee waardoor ik me totaal niet lekker voelde. Zo zonderde ik mijzelf alleen maar verder af, en werd de  kloof steeds maar groter.

Ik kreeg steeds vaker te horen dat ik saai was omdat ik bijna nergens interesse in had en dat ik mijn horizon moest gaan verbreden. Toen ik ouder werd en meer tijd op school doorbracht en werd verplicht om allerlei dingen te doen, begon ik steeds vaker me slecht te voelen. Zo kon ik super chagrijnig zijn tegen mijn ouders, heel veel klagen over me niet lekker voelen en uit het niets ineens ontploffen. Ik werd gezien als een puber die last had van haar hormonen, maar ondertussen pikte ik zoveel boosheid, verdriet en allerlei pijntjes uit mijn omgeving op. Ik had er geen idee van, dat al deze zware energieën en gevoelens helemaal niet van mij waren. Ik werd door de maatschappij gedwongen om mee te draaien in een wereld waarin ik helemaal niet paste.

Op mijn 18e raakte ik overbelast. Ik had totaal geen energie meer, voelde me de hele dag door moe en sliep het liefst de hele dag door. Ik kon niet meer nadenken en was helemaal klaar met het leven. Ik was een harde werken dus werd het bestempeld als ‘overbelast en depressief’.  Zelfs de paarden konden me op dat moment niet helpen. Ik moest langs de dokter, een therapeut en tijdelijk stoppen met mijn opleiding. Ik herkende mezelf niet meer en was doodongelukkig.

Na een lange tijd begon ik me iets beter te voelen en pakte ik mijn leven weer rustig op.  Ik probeerde wanhopig te passen in het plaatje dat de mensen in mijn omgeving van me verwachten. Na een jarenlange worsteling en nog twee burn outs besloot ik om meer mijn gevoel te gaan volgen. Mijn gevoel (intuïtie ) had namelijk altijd gelijk. En dit ‘gevoel’ hielp me heel erg goed in het begeleiden van ruiters. Op de één of andere manier wist ik altijd wat de ruiter of het paard nodig had.

Ik zag heel veel ruiters die worstelden, met hun paarden en wist dat ze eigenlijk in gevecht waren met zichzelf en dat hun paarden daarop reageerden. Ik gaf indertijd veel les en begon te spelen met het volgen van mijn gevoel. Het was toen voor mezelf nog vaag, ik had geen idee van mijn capaciteiten. Ik kwam erachter dat ik ruiters heel goed kon helpen bij het vinden van harmonie met hun paarden waardoor ze ook veranderden als persoon. Vanaf het moment dat ik mijn bedrijf startte begon eigenlijk ook de zoektocht naar mezelf. Ik werkte intensief met allerlei paarden met een verhaal en iedere keer spiegelde ik hun gedrag terug naar mezelf. Ik begon me steeds beter te voelen en ook steeds meer op mijn gevoel te vertrouwen.

Op een gegeven moment las ik een artikel over hoogsensitiviteit en ik herkende mezelf daar helemaal in. Ik besloot om een test te doen. Uiteindelijk heb ik er drie gedaan waaruit bleek dat ik 98 % hoogsensitief ben. Nu weet ik dat ik heel mijn leven al gewaar was van mijn omgeving en dat al die zware gevoelens  helemaal niet van mij waren. Steeds meer ontdek ik allerlei capaciteiten en vallen puzzelstukjes op hun plek. Zo weet ik nu, dat ik veel dingen vanuit de omgeving oppik. Ik neem dingen waar die andere mensen niet kunnen zien of voelen. Zo ben ik er ook achter gekomen dat ik over een helende capaciteit beschik. Ik heb een manier gevonden om mijn hoogsensitiviteit als kracht te gebruiken zodat ik helemaal mezelf kan zijn en me daar goed bij kan voelen. Ik ben mezelf steeds meer gaan begrijpen, alleen werd dit in mijn omgeving nog niet altijd geaccepteerd. Er werd gedaan alsof het een soort ziekte was waarvan je moest genezen, terwijl het wetenschappelijk is bewezen dat dit bestaat en dat je feitelijk een filter mist waardoor je 10 x zoveel prikkels binnenkrijgt.

Natuurlijk moest ik er voor mijn eigen bestwil mee om leren gaan, maar dat is een proces. Al had ik eerder geen idee wat ik met al deze potentie aan moest. Potentie? Ja, want inmiddels weet ik wat hoogsensitiviteit mij in het leven brengt. Het is gewoon wie ik ben. Ik ben gewoon een beetje psychick. Wat me opvalt, is dat veel ruiters over deze capaciteit beschikken maar dat ze zich hier vaak niet van bewust zijn. Dat zorgt voor de nodige problemen met hun paard. En misschien ben jij ook wel zo’n ruiter en loop je er tegenaan dat:

• Je vaak heel druk in je hoofd bent.

• Je veel onrust ervaart.

• Jezelf graag afzondert.

• Je regelmatig in gevecht met jezelf en je paard bent.

• Je nooit echt helemaal lekker in je vel zit.

• Je moeite hebt om te ontspannen.

• Je graag voor een ander denkt en er alles aan doet om rekening met anderen te houden.

• Je niet tot niet tot last wilt zijn en de neiging hebt op je tenen te lopen.

Er is namelijk een reden dat jij bent gaan paardrijden geloof het of niet.  Nee, niet iedere ruiter is hoogsensitief, maar vooralsnog zijn de paarden met een reden in jouw leven gekomen. Je paard oordeelt niet over jou en over je lichaam. Bij je paard kan en mag jij helemaal jezelf zijn en dat alleen al maakt jouw paard zo ontzettend bijzonder. Hoe zou het zijn om jouw paard als spiegel te gebruiken, zodat je weer terugkomt bij jezelf en je weer helemaal jij gaat voelen? Hoe zou het zijn om je potenties en capaciteiten te erkennen en er te laten zijn? Hoe zou het voor je zijn om de beste versie van jezelf te worden dankzij je paard?

Daar wil ik je heel graag een stukje mee helpen en daarom geef ik binnenkort de online masterclass ‘Stralend te paard als hoogsensitieve ruiter’. Je kunt deze online masterclass gratis bijwonen als je je hieronder inschrijft.

[upside_button class=”kopa-button pink-button large-button kopa-button-icon” link=”https://events.genndi.com/register/169105139238471342/04dd3f799a” target=””]Ja, ik schrijf me in[/upside_button]