De manier waarop je je proef rijd, is de manier waarop je alles doet.

Ineens drong het tot me door ‘De manier waarop je je proef rijd, is de manier waarop je alles doet. Ik was voor de tweede keer pas dit jaar op wedstrijd met mijn paard. We hadden zeker niet de beste voorbereiding, al helemaal geen hoge verwachting maar wel een doel. Mijn doel was om er in de proef aan te blijven rijden.

Je kon merken dat het alweer een tijd geleden was dat we op pad geweest waren. Stratford vond het nog best wel weer een beetje spannend op ander terrein en dan voornamelijk de geluiden bij de buren camping, wat je niet kon zien maar wel hoorde en nog twee paarden die fanatiek even de wei door aan het galoperen waren. Hij werd weer even een stuiterbal en begrijpelijk dus overlegde ik eventjes met mijn groom Romy en besloten we om hem even kort te longeren zodat hij wat spanning zou kunnen laten afvloeien.

Een kleine tien minuten later, ik was inmiddels omgekleed was het tijd om te gaan losrijden. Ik stapte op en voelde meteen al dat er iets niet helemaal klopte. De batterijen waren op, het vuur was gedoofd. Ik dacht nog eventjes, dat komt wel terug! Een paar rondjes stappen en dan kan ie er weer tegenaan maar niets bleek minder waar. Hij was op, helemaal leeg en niet meer aan elkaar te rijden. Ik heb eventjes geprobeerd om er nog wat van te maken, ben toen gaan stappen om zijn energie te sparen.

Zonder focus de ring in en er maar het beste van maken!

Stratford liep braaf z’n rondje maar hij was totaal leeg! Ik moest mezelf ervan weerhouden om niet gehaast en geforceerd te gaan rijden en dus besloot ik om te focussen op mijn ademhaling wat overigens verbazingwekkend goed hielp. Een nette proef rijden lukte ons niet want wat normaal zo vanzelfsprekend is was nu toch ff niet. In mijn hoofd dacht ik over afgroeten maar toch reed ik mijn proeven uit. Natuurlijk was ik ergens een beetje teleurgesteld maar anderzijds besloot ik om me vooral te focussen op de lessen die dit wedstrijdavontuur weer met zich mee brachten.

Onderweg in de auto analyseerde ik met mijn topgroom Romy nog wat er precies gebeurde. Toen ineens drong het tot me door ‘De manier waarop ik mijn proeven rijd, is de manier waarop ik alles doe’.  Ik had deze uitspraak al in een iets andere versie gehoord bij mijn coach en toen was ik het er zeker mee eens maar ik zag m toen nog niet. En deze proef liet het me heel mooi zien. Ik had bedacht om er inderdaad een blog over te schrijven maar ook dat plan verdween al snel in de prullenbak totdat ik gisterenavond een filmpje van RTL voorbij zag komen over een van hun presentatrices die een paardencoachingssessie ging doen. Super nieuwsgierig was ik dus besloot ik om het filmpje af te kijken. Ik zag hoe het coachpaard haar spiegelde en voelde de herkenning in heel mijn lichaam. Een van de onderwerpen was ‘pleasen’ het voorstellen van anderen op jezelf of beter gezegd ‘alles voor en vanuit een ander doen’. dat is een behoorlijk thema waarvan ik me de laatste week heel bewust ben geworden.

Begin dit jaar was ik vol met goede voornemens en heb ik talloze beslissingen genomen over wat ik vooral niet meer ging doen en dat ik meer tijd vrij zou maken. Nu zo een beetje aan het einde van het jaar kan ik mezelf wel voor de kop slaan. Ik heb het gewoon weer gedaan.  Ik ben weer als een malloot gaan werken allemaal vanuit wilskracht. Ik stelde doelen maar heel eerlijk, ik stelde ze niet voor mezelf en dus behaalde ik ze ook niet. Het gaat ook eigenlijk helemaal niet over de doelen zelf dat is slechts een middel maar om het gevoel dat dat me geeft en de vrijheid om dingen te doen die ik zo ontzettend graag wil doen. Maar grote waarom is naar de achtergrond verdwenen en inmiddels te vinden onder een hele dikke laag stof. Ik heb me zo bezig gehouden met het behalen van mijn doelen, steeds ze net niet behalen en vervolgens heb ik mezelf er nog meer ingebeten. En het slaat echt helemaal nergens op want ik heb mijn doel nog steeds niet behaald. Nu ineens weet ik waarom. Ik heb alles in het afgelopen jaar op wilskracht gedaan en inmiddels heb ik daar echt behoorlijk wat uithoudingsvermogen in gekweekt maar nu is het kaarsje bijna op en het vlammetje nog maar klein. Ik voel me ontzettend moe, mijn lichaam begint aan alle kanten te protesteren, mijn hoofd wil niet meer. Ik ben van binnen aan het einde van mijn latijn en dat heb ik aan niemand anders dan mezelf te danken.

In mijn hoofd had ik de hele planning voor 2019 al rond. Ik zou een extra dag onderweg zijn om nog meer dressuurruiters te kunnen gaan helpen en de tijden wist ik ook al precies. Ik had hele ideeën over hoe ik dat allemaal wel ‘even’ voor elkaar zou krijgen. Maar gelukkig kwam dit inzicht op tijd. Want waarom doe ik wat ik doe? En voor wie doe ik het? Ik weet het zelf niet meer. Dat is wanneer ik de vraag herinnerde van mijn coach Veronique op haar event ‘Wat wil je nu eigenlijk echt? en wat is jouw grote waarom?’.  Ik kan deze vraag niet eens in één keer beantwoorden maar moet hiervoor echt even goed graven in mijn gevoel. Ik moet 10 dingen opschrijven die ik heel erg graag wil en die heel belangrijk voor me zijn. De eerste twee, drie komen zo naar boven maar de rest. Ik schrik hiervan want normaal doe ik alles op gevoel, volg ik mijn gevoel en nu kan ik niet eens meer bij mijn gevoel? Bijna krijg ik alweer de neiging om de zweep erover te halen. Maar ik besluit om dat gevecht eventjes uit de weg te gaan.  Na even helemaal volledig naar binnen te zijn gekeerd en weer echt contact te hebben gemaakt met mijn gevoel kom ik erachter wat deze tien 10 dingen voor mij zijn. Ik sta er zelf een beetje van te kijken want er staan nu een aantal dingen op mijn papier waarvan ik altijd heb geroepen dat ik daar nooit aan zou beginnen. Maar als ik eerlijk ben dan wil ik het wel heel ontzettend graag.  En vanuit die waarom maak ik opnieuw een planning en stel ik mijn nieuwe doelen die wel bij mij en mijn waarom passen zodat ik er energie van krijg en er niet langer voor op mijn tandvlees hoef te lopen.

De manier waarop ik mijn proef reed, was de manier waarop ik alles deed! Herken je dat? Laat het hieronder weten in een reactie.