13 mei 2015 is mijn 4 jarige onbeleerde merrie Apache X Ferro röntgenologisch goedgekeurd. Ik was op dat moment in de wolken en had er enorm veel zin in om met mijn knappe merrie aan de slag te gaan. Maar ik werd al heel snel van de wolken afgeslagen (letterlijk). Binnen een week werd het een hel om met haar samen te werken. Ze liet zich constant achterover vallen (zelfs als ik haar naar de wei bracht), ontzettend panisch voor mensen en totaal niet te kalmeren.
Ik heb snel professionele hulp ingeschakeld. Ik had alle hoop gevestigd op de gedragsdeskundige die mijn merrie en mij zou beoordelen. Haar conclusie ‘’dit is een getraumatiseerd paard breng haar alsjeblieft terug naar waar jij haar gekocht hebt’’. En natuurlijk heb ik dat geprobeerd, er volgde bedreigingen naar mij toe ze zouden mij het leven zuur maken als ik dit paard terug kwam brengen.
Ik zat op dat moment met mijn handen in het haar niemand kon mij helpen en zelfs een paar grote namen hadden mij destijds geadviseerd om haar naar te slacht te brengen. Na heel veel bellen en zoeken ben ik bij stal Alie Vegter in Drenthe uit gekomen. Zij kon mij helpen met het zadelmak maken van mijn paard Geisje. Daar stond drie maanden voor zei ze. Maar ook Alie Vegter merkte al heel snel dat dit paard te veel getraumatiseerd was. Na ruim een halfjaar lukte het Alie om mijn paard zadelmak te krijgen en haar gedrag te resetten. Ik heb zelf een week training gehad hoe ik met mijn paard moest omgaan.
Maart 2016 heb ik mijn knappe merrie Geisje opgehaald uit Drenthe en kon ik eindelijk aan de slag. Ik had weer volle moed het was eindelijk gelukt om Geisje zadelmak te krijgen. Maar al snel voelde ik iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld bij een paard. Extreme scheefheid en stugheid in haar lichaam. Na een halfjaar gereden te hebben op mijn paard volgde er stakingen. Ik had les van de oude trainer van Geisje die regelmatig naar Drenthe kwam om met haar te werken. Dus waar ging het dan fout? De stakingen werden alleen maar heftiger en heftiger. Ik heb toen van alles nog geprobeerd fysio behandelingen, osteopathie, dierenartsen maar niemand kon wat vinden.
Er riepen toentertijd veel mensen ‘’niet zeiken gewoon rijden en geef haar op haar flikker’’. Ik dacht ze hebben gelijk misschien moet ik inderdaad niet zo zeiken. Voor het eerst heb ik geluisterd naar deze mensen en toen ging het meega fout. Ze liet zich achterover vallen met zadel. Gelukkig is er niks ernstigs gebeurd maar dit gedrag wil je niet als ruiter hebben.
Ik was klaar met dit paard en wilde haar naar de slacht brengen, dit paard is te getraumatiseerd om er mee te kunnen samenwerken. Mijn moeder vond dit geen goed plan en heeft mij gevraagd om Geisje aan haar te geven. Mijn moeder dacht wellicht, ze knapt wel op van dag en nacht op het land staan. Dat heb ik gedaan. Ik was toch mijn geld al kwijt. Na 4 maanden op het land te hebben gestaan zag Geis er ontzettend slecht uit. Geis was nog banger geworden van mensen en dus totaal niet benaderbaar.
Ik was net verhuisd van Rotterdam naar Maartensdijk. Mijn moeder heeft mij gevraagd Geis nog 1 kans te geven. Via via zijn wij bij trainingsstal Jose Breeden gekomen en zij zou voor mijn paard zorgen. Jose wist van het verhaal van Geisje en toch kon zij niet geloven dat dit gedrag wat zij vertoonde echt haar karakter zou zijn.
Na twee weken zei Jose ‘’jij moet een cranio sacraal therapeute laten komen ik denk dat jouw paard dat nodig heeft ’’. Ik had nog nooit gehoord over een cranio sacraal therapeute. Ik dacht toen, oke, ik geef het nog 1 kans en dan is het echt klaar. Janneke van Ruiterbewust kwam. Zij voelde direct ontzettend veel druk achter haar ogen, dus hoofdpijn! Janneke is twee uur bezig geweest met haar behandeling van Geis. Ik vond het maar een rare behandeling, hand oplegging bij een paard, en dit moet werken?
Na vijf dagen dat Geisje rust moest hebben mocht ik met haar aan het werk gaan. Dus ik deed dat en tot mijn verbazing, er was geen strijd. Ik zag een los paard dat voor het eerst haar neusje door het zand liet glijden. Ik wist niet wat ik zag! Ik had een totaal ander paard! Er volgde nog meer behandelingen en na elke behandeling zag ik mijn paard transformeren naar een leuker paard. Een paard die wel wil samenwerken met mij. Na de vierde behandeling, heeft Janneke een traumabehandeling gegeven. Tijdens deze behandeling kwam er enorm veel paniek en stress uit mijn paard maar Geis liet zich goed behandelen. Voor Janneke was dit ook een zware en bijzondere behandeling. Geis liet aan Janneke voelen hoeveel paniek en stress ze heeft ervaren waardoor ze is getraumatiseerd.
Zes weken later heeft Janneke weer een traumabehandeling gegeven en ook dit was weer een bijzondere behandeling. Na de traumabehandeling was Geis echt Geis. Het was echt een paard geworden zoals een paard behoord te zijn. Vrolijk, los, ondeugend en sociaal. Ik ben nu samen met mijn instructrice Jose Breeden weer aan het trainen om weer te kunnen rijden op mijn paard Geisje. Zonder juiste begeleiding en iemand die echt durft te kijken naar het paard, kom je er nog niet. Zonder Jose was ik niet bij Janneke gekomen en zonder Jose had ik nooit op het punt gestaan om weer überhaupt te denken aan rijden.
Beide personen hebben mij geleerd echt te kijken naar een paard, hoe voelt hij/ zij zich vandaag en wat ga ik er aan doen? Ga ik gewoon stomweg rijden omdat ik daar zin in heb of pas ik mijn training erop aan en ga ik ipv rijden, longeren of wandelen? En wat heeft mijn paard nodig om optimaal te kunnen presteren? Ik denk dat wij als ruiters goed moeten durven kijken en luisteren naar ons paard. De samenwerking tussen ruiter en paard zal veel sterker worden dan dat al is!
En ik heb geluk, dat ik mensen heb ontmoet die mij in deze gedachtegang meenemen. Hoe moet ik kijken naar het paard en hoe moet ik luisteren naar het paard.
Dus Janneke ontzettend bedankt dat jij mij een ander paard hebt kunnen geven door jouw behandelingen. Bedankt voor jouw wijze lessen/ informatie. Ik denk dat jij met jouw visie, trainingen en behandelingen een verandering zal maken in de paardenwereld!
